Sen estrelas, sen loita, tan só frío.
Sen a cariña da penumbra entre os escombros.
Nunha cidade pra dous.Construída ca loia.
Sen luz.
Nunha cidade de dous. Asolada na axioma.
Sen bágoas que fagan culpables, sen rancor.
Marchamos.
Crono non fixo amasios do amor, desandou o camiño da lúa.
Sen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Un abrazo de tu fiel enemigo